นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
My Dear (D)evil พันธสัญญารัก
ไอวาคือองค์หญิงแห่งดินแดนวาเลนเทียร์ เพื่อแก้แค้น เธอจึงอัญเชิญปีศาจออกมา "ข้ามีสตรีข้างกายไม่ขาด บ้างก็เป็นบุรุษ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามีสนมเป็นมนุษย์"
ผู้เข้าชมรวม
75
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
75
หมวด : รักแฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 4 ต.ค. 64 / 21:49 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“เอาล่ะ แม่หิ ้า่วยเ้าแล้ว เ้าะเอาอย่าไร่อ”
เสียทุ้มอายหนุ่มั้อบริเว หิสาวเยหน้ามอผู้ที่่วยีวิน้วยสายาว่าเปล่า
...ัวนที่ถูเธออัเิออมา
หิสาวลุึ้นเินมารหน้าายหนุ่ม โยไม่สนาศพและเลือที่อระายอยู่รนั้น เธอโ้ายทำวามเารพ ผมสีน้ำาลอ่อนลอเลียอยู่รแ้มและอระห
ามมา
ายหนุ่มมอหิรหน้าอย่าพึใ
หิสาวเยหน้ามอบุรุษรหน้าแล้วเอ่ย “เทวา 6 ปีผู้ร่วหล่น...ราาแห่ปีศาลูิเฟอร์ ้า ไอวา เอลลีเทียร์ มาร์ อ์หิ 6 แห่ินแนวาเลนเทียร์ อทำพันธสัาับท่าน”
พลันสิ้นเสียอหิสาว บนพื้นที่ทัู้่เหยียบไ้ปราวเวทสีแ วาสีน้ำเินอราาปีศาทอประาย ราวับ้อารฟัำวิวอนอหิผู้อัเิ
“้า้อารบัลลั์ ้า้อารแ้แ้นบิามัมาที่ทอทิ้้าและมารา ้า้อารแ้แ้นบรราบุรายหิ่ามาราอ้า!”
ราาปีศายิ้มเย็น เาเยาไอวาึ้น “เ่นนั้น บรรารที่้าัไ้รับย่อมแพ พร้อม่ายหรือไม่”
“นอาีวิ ้าะให้ทุอย่าแ่ท่าน ามแ่ท่านะร้ออ” เธอล่าวอย่าไม่ลัเล
ำพูนั้นสร้าวามพึพอใให้ราาปิศานเาหัวเราะออมา
“ี” ลูิเฟอร์เลื่อนมือและสายาลาใบหน้าามออ์หิ มอเรือนร่าอเธอพลาล่าว “นับแ่นี้ไป ทุทิวารารีอเ้าัเป็นอ้า”
......
สรีในินแนวาเลนเทียร์นั้นไร้่า แม้ะมีศัิ์เป็นอ์หิ็าม...และนั้นแปลว่าเธอไร้สิทธิ์ในบัลลั์โยสิ้นเิ
ไอวามอออไปนอหน้า่า อนนี้เธออยู่ที่ำหนัอนเอ ระลึถึเรื่อราวที่เิึ้น่อนหน้า
บิาอเธอเป็นราาผู้ปรอินแนวาเลนเทียร์ ส่วนมาราือราินี แม้ว่าแม่อเธอะามเลิศเพียใ บิาผู้ใฝ่เรื่อสรี็ทอทิ้ไ้อย่า่ายาย
ยิ่ราินีลอพระธิาที่ไร้่าอย่าเธอออมา ็ยิ่ถูทอทิ้ ท้ายที่สุราินีถูปลและผูอายในเวลา่อมา
เมื่อไอวาเิบโึ้น ึรู้ว่าระูลนนั้นสำส่อนเพียใ
แม้ว่านะเป็นธิาแท้ ๆ อราา แ่ลับถูบิามอ้วยสายา่ำทราม เป็นพี่เป็นน้อพ่อเียวันแท้ ๆ ็ถูพี่ายน้อาย่ามาราาบ้วแทะโลม
...น่ารัเีย
...โสมม
เธอที่ไร้มาราอยปป้อึโมาท่ามลาารเอาัวรอานที่มีสายเลือเียวัน
ระทั่ไอวาอายุรบ 16 ปี มีราโอารให้ถวายัวแ่บิา เธอรับไม่ไ้ ึหนีออมา
ทหารไล่ามมาไม่หยุหย่อนและ้วยสายาที่มอมา ทำให้ไอวารู้ว่า นวรยอมายีว่าหยุให้ถูับ
รั้หนึ่ เธอเยอ้อนวอนอวามเมาาเทพบนสวรร์ ทว่าสวรร์ลับไมุ่้มรอเธอ...พวทหารไล่ามเธอทัน
เมื่อทุอย่าเ้าาน เธอึอ้อนวอน่อปิศา...และปิศา็ไ้อบรับำออเธอ ป้อภัยแ่เธอและพาเธอลับมาที่ำหนั ...เพื่อให้เธอสามารถแ้แ้นามวามปรารถนาและ่าย่าบรราารไ้สะว
และทันทีที่ลับมาถึำหนั ไอวา็ลายเป็นสรีอราาปิศา
แ่เธอเป็นอปิศายัีว่าเรัานพวนั้น
“เ้าะเหม่อมอไป้านนออีนานเท่าไร” ลูิเฟอร์ถามึ้นพร้อมเินเ้ามาอร่าบาเอาไว้ แ่ไอวาลับเไปเรื่ออื่นแทน
“อบุท่านที่บันาลให้พ่อ้าป่วย ภายในวัวุ่นวายน่าู”
“นั้นเพราะ้าไ้รับบรราารเลิศรสทั้ืนอย่าไรเล่า” เาว่าพลาเอื้อมมือมาึอเสื้อ เผยให้เห็นเนื้อนวลเนียนที่มีรอยแประทับรา
ไอวาืนัวออเล็น้อย ไม่สนสายาและรอยยิ้มอราาปีศา รวมถึมือที่ำลัถอุอเธอออ้วย
ไอวาไม่สนมือุนอราาปีศา เธอเพียล่าว
“เ่นนั้น ราาอ้า ้าว่อไปือ...ารรอใประา”
เา้อนาล่าว “เ้าอยาทำอะไร”
ไอวาหอบหายใ ล่าวิ ๆ ั ๆ “สิ่ที่ี...ที่สุือ...อ่ะ...ารที่ราวศ์...อืม...่วยเหลือประา...อึ ภัยพิบัิน่าะี”
“ไ้”
แนเรียวามทั้สอโอบรอบอราา ในแววาอไอวาุโน้วยวามปรารถนา
“ส่วนบรราาร...หาท่าน้อาร...้าะ่ายล่วหน้า...่อนที่ะไม่ว่า ่ายมา...ามแ่ท่าน้อาร”
ราาปีศายิ้มว้า ้อนร่าที่อ่อนระทวยึ้นและเินรไปที่เีย
“ล”
......
ารรอราย์อิฟาเนีย มีเรส มาร์ ในปีที่ 26 ทรประวร้วยโรประหลา
เล่าลือว่า เหุเิเพราะราามัมา นิรับบุรสาวแท้ ๆ เป็นสนม สวรร์ึพิโรธ
บรราโอรสเริ่มสรามิบัลลั์ ุนนามีอำนา าวบ้านเือร้อน
ปลายปีเียวัน เิอาเพศ โรระบาประหลาทั่วายแนอวาเลนเทียร์
อ์หิ 6 ไอวา เอลลีเทียร์ มาร์ พร้อมบริวารเินทามาบรรเทาทุ์อประาน
้วยพระเมาและวามรุาทำให้สวรร์เห็นใและสามารถแ้ปัหาเรื่อโรระบาไ้ในที่สุ
.....
ในำหนัอไอวา บนเียสีแนาให่ สอร่าำลัรัใร่อเี่ยวอย่าร้อนแร บรรยาาศในห้อร้อนแรึ้น เสียหวานราประสานเสียทุ้ม นสุท้ายทัู้่็ปลปล่อยวามปรารถนาออมา
“ไอวาอ้า ไม่ว่าะผ่านไปนานแ่ไหน เ้ายัยอเยี่ยม” ลูิเฟอร์้มูบหน้าผาร่าบาที่ยัสั่น้วยวามหฤหรรษ์
“เป็นเียริ...อ้า”
อ์หิยมือลูบไล้ใบหน้าามออีเทวา ลูิเฟอร์พลิัวนอนอไอวา เามอสัส่วนไ้รูปอเธอแล้วยิ้มริ่ม มือเริ่มุนอีรั้ แ่ไอวาับเอาไว้่อนที่มันะนไปมาว่านี้
เธอสบาสีน้ำเินู่ามออีเทวา “ราาอ้า ท่านไ้บรราารไปแล้ว โปรฟัำวิวอนอ้า”
“เ้าปราถนาสิ่ใ”
ยิ่ลูิเฟอร์อยู่ับไอวาและเรียร้อบรราาร อ์หิยิ่เอ่ยวาม้อารอน เป็นารแลเปลี่ยนที่เท่าเทียม
“บอวาม้อารอเ้ามาสิ อ์หิอ้า” ปิศาระิบเสียพร่า่อนะ้มลบใบหูเบา ๆ
ไอวาราเสียแผ่วเบา่อนเอ่ยวาม้อาร
“ทำให้บิา้า...อื้มมม...ลับมาแ็แรอีรั้”
รอยยิ้มอราาปีศาเลือนหายเมื่อไ้ยินำอ เาหยัายึ้นสบาับมนุษย์ใ้ร่า “เพราะเหุใ”
“พี่น้อที่รัอ้าเปิศึแย่ิบัลลั์ันรึโรม บิา้า นอาวามมัมายัมีวามระหายอำนา ้าอยารู้ว่าหาท่านพ่อที่รัยิ่อพวเราทรทราบเรื่อีามอบรราลูายอท่าน ะเป็นเ่นไร”
ายหนุ่มเลิิ้ว “เ้าโหเหี้ยมยิ่นั”
“เ่นนั้นหรือ” ไอวามวิ้ว เธอทำท่าะลุาออราา แ่เาลับรั้เธอไว้แล้วพลิัวร่อม
“แ่...้า...อบ”
ไอวาพลันหน้าแ อีเทวายิ้ม
“เ้าอุส่าห์ิแผนารอย่าอยาลำบา ้าะไม่ิบรราารแล้วัน”
อ์หิเบิ่าว้า มอนทีู่่ ๆ ็ใีอย่าไร้เหุผลอย่าน
ลูิเฟอร์ใ้ปลายนิ้วเลี่ยปอยผมอไอวา “อย่าไรเ้า็เป็นอ์หิ สัปาห์นี้เปลี่ยนเป็น ‘้าปรนนิบัิเ้า’ แล้วัน”
ยัไม่ทันที่ไอวาะอบโ้อะไร เธอ็ถูเารอบรอเสียแล้ว และไม่ไ้ลาเีย้วยาอนเอทั้สัปาห์
......
หลัาที่ทรประวรมานานนับเือน ิฟาเนียลับมาแ็แรอีรั้ หาแ่เมื่อทรรู้ารระทำอโอรสึทรพิโรธ
อ์าย 3 อ์าย 6 อ์าย 8 อ์าย 15 และอ์ายให่ผู้เป็นรัทายาทถูประหารีวิในที่สาธาระ้วย้อหาบ
วันที่ XXX อ์าย 2 และพระาิทาฝั่มาราถูับไ้ว่าวาแผนลอบปลพระน์ ึถูประหารทั้ระูล
......
หลัเ้าสู่วามสบ็เริ่มเ้าสู่านเทศาลแห่วามรั
้วยวามีอมปลอมที่สั่สมมา ไอวาึไ้ึ้นื่อว่าเป็นที่รัแห่ทวยเทพ มีื่อเสียในหมู่าวบ้าน
โยเพาะานเทศาลแห่วามรั มีเ็าวบ้านที่เลื่อมใสไอวานำ่ออไม้รูปแบบ่า ๆ มาไว้หน้าำหนั พร้อมะโนบอวามในใ ึ่ส่วนมาือำอบุ
ภายในำหนั ราาปีศานอนบนัอไอวา แล้วอ้าปาินผลไม้ที่เธอป้อน
“ราาอ้า อนนี้ภายนอมีานเทศาล ท่านะอนุาให้้าไปเที่ยวมไ้หรือไม่”
ราาปิศาอบลับแทบในทันที “ไม่ ้าไม่้อารให้ผู้อื่นมอเ้า”
“แ่...”
“ทุทิวารารีอเ้าเป็นอ้า ัวเ้า็เป็นอ้า” เาลุึ้นาั
“อยู่ที่นี่นั่นแหละ ้าะไ้ร่วมอภิรมย์ับเ้าไ้ลอเวลาที่้อาร”
หิสาวถอนใ แล้วหลับาลปล่อยให้ายหนุ่มใ้ปาับลิ้นัารเธอนพอใ
เพียแ่...เธอเพียแ่อยาเที่ยวานเทศาล้วยันับเาเท่านั้นเอ
....................................................................................
เรื่อนี้ไรท์ัสินในำไปปัฝุ่นแล้วเลาสำนวนให้ีึ้น + เพิ่มอนพิเศษแล้วนำไปายในเมพ
หาสนใสามารถสนับสนุนไรท์ไ้นะะ ลิ้์เมพ
ผลงานอื่นๆ ของ จิ้งจอกราตรีกาล ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จิ้งจอกราตรีกาล
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น